ΑΛΙΕΙΑ ΚΑΡΧΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ;

Το εμπόριο πτερυγίων έχει αξία για την Ευρώπη.

Αλιεία καρχαριών στην Ευρώπη

Κάθε χρόνο εκατομμύρια καρχαρίες αλιεύονται στην Ευρώπη. Η Ισπανία, για παράδειγμα, αποτελεί έναν από τους κορυφαίους προμηθευτές μη επεξεργασμένων πτερυγίων καρχαρία.

Το 2013 η ΕΕ εφάρμοσε τον κανονισμό για την απαγόρευση αφαίρεσης πτερυγίων καρχαριών στα αλιευτικά σκάφη. Το γεγονός αυτό, οδήγησε σε μία σειρά αλλαγών στην αλιευτική βιομηχανία. Τα αλιευτικά σκάφη είχαν την δυνατότητα να εξοικονομούν αποθηκευτικό χώρο για τα αλιεύματα τους, καθώς κρατούσαν μόνο τα κομμένα πτερύγια των καρχαριών ενώ το σώμα τους το πετούσαν/έριχναν πίσω στη θάλασσα. Η πρακτική αυτή, επέτρεπε την αλιεία πολυτιμότερων ειδών, όπως ο ξιφίας και ο τόνος. Από το 2013 και έπειτα, οι αλιείς είναι υποχρεωμένοι να εκφορτώνουν τους αλιευμένους καρχαρίες. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο όγκος αλιείας για τους γαλάζιους καρχαρίες μειώθηκε (2013: 44703 τόνοι στον Ατλαντικό). Το 2016, το τελευταίο έτος αξιολόγησης, ο αριθμός εκφορτώσεων άγγιξε πάλι τους 53.000 τόνους. Τι έχει συμβεί; Πλέον στην αγορά εισήχθη εκτός από τα πτερύγια και το κρέας του γαλάζιου καρχαρία, για το οποίο δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια ενδιαφέρον. Όμως η αλιεία στην Ευρώπη δεν περιορίζεται μόνο στους γαλάζιους καρχαρίες Το 2018, τα ευρωπαϊκά πλοία εκφόρτωσαν 6.018 τόνους του απειλούμενου ρυγχοκαρχαρία (shortfin mako) από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Επίσης, το WWF διαπίστωσε ότι περισσότερα από τα μισά είδη καρχαριών της Μεσογείου βρίσκονται σε κίνδυνο.

Ένας από τους λόγους: Υπεραλίευση.

Ο ευρωπαϊκός κανονισμός της “Φυσικής Συνοχής των Πτερυγίων με το Σώμα” (Fins Naturally Attached) πρέπει στην πραγματικότητα να προστατεύει τους καρχαρίες από το κυνήγι τους για τα πτερύγια τους. Δυστυχώς, συχνά δεν είναι εφικτός ο προσδιορισμός του τρόπου επεξεργασίας τόσο των πτερυγίων όσο και του κρέατος των καρχαριών: σε πολλές χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών της ΕΕ, δεν υπάρχει ένδειξη για τη σύσταση ενός φορτίου, αν περιέχει δηλαδή επεξεργασμένο ή μη μέρος των ψαριών, όπως πτερύγια. Το γεγονός αυτό, καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο τον εντοπισμό του τελικού προορισμού των πτερυγίων. Ένας άλλος τομέας αβεβαιότητας είναι οι αριθμοί ελέγχου. Για παράδειγμα στον ισπανικό αλιευτικό στόλο, το ποσοστό ανεξάρτητων παρατηρητών σε σκάφη είναι μόνο 1-3%. Οπότε, το κατά πόσο εκφορτώνονται όλοι οι καρχαρίες που αλιεύονται, όπως ορίζεται κατά τον κανονισμό της ΕΕ, μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο για αυτά τα σκάφη.

Για την εφικτή προστασία των καρχαριών στην Ευρώπη, το εμπόριο πτερυγίων από την Ευρώπη πρέπει να Αποτραπεί or απαγορευτεί αποτελεσματικά. Γι ‘αυτό απαιτούμε: Τα πτερύγια πρέπει να παραμένουν στο σώμα του καρχαρία συνεχώς – ακόμα και όταν εξάγονται!

[1] Vgl. FAO, State of the global market for shark products, S. 95

[2] Vgl. INTERNATIONAL COMMISSION  for the CONSERVATION of ATLANTIC TUNAS (ICCAT), REPORT for biennial period, 2016-17 PART I (2017) – Vol. 2. Für die Berechnung der Anzahl Tiere wurde ein durchschnittliches Gewicht von etwa 30 Kilogramm pro Blauhai angenommen

[3] Vgl. WWF, Sharks in crisis: A call to action for the Mediterranean.

[4] Vgl. North and South Atlantic swordfish Spanish longline fishery; MSC Public Comment Draft Report, Volume 1; October 2016; Seite 44 pp.